HEY BIG SPENDER

Waarschuwing: dit is géén artikel over nagellak. Als je dat zoekt (as in: Essie's Big Spender), heeft Google of eender welke zoekrobot je verkeerd gegidst :)

Nee, dit is een artikel dat mijn no-buy inluidt. En niet enkel die van mij, want er zijn nog wat bloggende Twitter-dames die de komende weken of maanden de broeksriem aanhalen, elk om eigen redenen (DeltaCephei, It-Girl en BeautyEtc) Show them some support!

Ik heb de laatste weken en maanden (uiteraard) beauty gekocht. Soms omdat ik het nodig had (op weekend gaan zonder reinigingsproducten, is bijvoorbeeld geen goed idee), soms omdat er kortingen waren (zie ICI PARIS XL, mijn Chanel-bronzer en Dior Paradise nagellak), soms omdat ik mezelf niet kon bedwingen (zie Bobbi Brown Modern Eye & Lip Palette uit mijn favorieten-filmpje), soms omdat ik nieuwsgierig was (zie Batiste droogshampoo) en af en toe gewoon omdat het kon. Tel alles op en ik wil gewoon niet weten wat het totale bedrag is.

Daarnaast was ik de laatste maanden obsessief bezig met een handtas. Voor wie mijn klaagzang op Twitter mocht gemist hebben, het gaat om de Miu Miu Bow Bag. Eentje die al meer dan een jaar op mijn wishlist staat, maar toch nooit mee naar huis ging. Not cheap at all. But verrryyy prettyyyy.

Het klinkt misschien idioot, maar ik zag het een beetje als mijn laatste kans om hem te kopen. Want bouwen kost geld, mensen. Bakken vol geld en dat geld vliegt er dan nog eens met tienduizenden Euro's tegelijk door. En ik realiseerde me: als ik hem nu niet koop, kan ik hem nooit meer (toch niet de eerste vijf jaar) kopen. Want nadat je gebouwd hebt, blut bent en in je huis woont, komt er van sparen niets meer in huis (haha, in huis, get it?).

Dus toen ik vandaag in Brussel was, toen ik hem in mijn handen had, toen ik de kleur kon matchen met zowat al mijn kleren, toen bleek dat mijn paraplu er met gemak in paste en er dan nog eens ruimte was voor al mijn andere brol (en dat was nog maar het kleine model!), toen ik twee keer de winkel in was gelopen... werd hij eindelijk de mijne.

Nu kan ik natuurlijk doen alsof mijn neus bloedt en voluit verder shoppen, maar dat zou dom zijn. Want dat huis van mij, dat moet echt wel af geraken, ik wil niet nog eens twee jaar op Hotel Mama zitten. Hoe comfortabel dat ook is.

Nee, lieve lezers, vanaf nu begint mijn no-buy. Nu ben ik sowieso niet de blogger die constant hauls en shoplogs plaatst, dus geen zorgen, jullie zullen daar niets van merken. Er liggen nog genoeg spullen in mijn stash die de moeite waard zijn en ik zal mijn creativiteit ten beste tonen.

Misschien wordt het mij af en toe te veel of te moeilijk, misschien zal ik een beetje klagen en zagen, maar negeer dat maar. Ik ga cold turkey. Vanaf nu. Voor de duidelijkheid: de no-buy telt niet voor essentiële basisproducten die ik koop wanneer de vorige exemplaren leeg zijn. Ik ga op no-buy maar ik hoef niet te stinken, oké?

Af en toe zal ik een update plaatsen, kwestie van jullie te laten genieten van mijn lijdensweg te inspireren.

Hebben jullie al eens een no-buy ingelast? Waarom? Om te sparen voor iets anders? Om af te kicken van je beauty rush? En vooral: welke tips heb je dan voor mij?