Wedding series: will you...?

Ongetwijfeld mijn leukste post op Instagram: I said yes! Wat een lieve reacties kreeg ik daarop! Ik wil jullie daarom updaten door af en toe te posten over de voorbereidingen. Die gaan in sneltempo vooruit, maar voor mijn wedding series begin ik vandaag gewoon bij het begin: er moet eerst iemand ten huwelijk worden gevraagd! En dat kan op allerlei manieren, sommige mensen beslissen dat gezamenlijk terwijl ze op de zetel TV zitten te kijken, anderen vragen het in een vol restaurant. It's all good.

Mijn vriend en ik zijn al meer dan 11 jaar samen, dus we hadden er al over gesproken. Want een huwelijk is niet alleen een romantisch gebaar, uiteindelijk komen er toch wat rechten en plichten bij kijken en kan je elkaar op die manier beschermen in het geval er iets zou gebeuren. Jurist tot in de kist, zeggen ze dan.

Over het hoe en het wanneer, daar hadden we dan weer niet over gesproken. Dat mijn vriend mij ten huwelijk vroeg op mijn verjaardag, was voor mij een complete verrassing - bewijs in de derde kerstvlog. En hij heeft dat echt heel goed gedaan, want ik weet hoe moeilijk het voor hem is om iets voor mij geheim te houden. Een week eerder ging hij naar een workshop in Leuven. Of dat zei hij toch. In werkelijkheid sjeesde hij naar Brussel, waar hij bij Christa Reniers - mijn favo juwelenontwerpster die godzijdank weer met zilver werkt! - een ring ging uitkiezen. Die had hij dan goed verstopt, zodat ik hem zeker niet zou vinden. Achteraf hoorde ik dan nog dat hij - heel officieel -  mijn hand was gaan vragen aan mijn papa, die dan ook nog eens zijn mond moest houden tegen mijn mama. Jaja, complotten alom!

Op de dag zelf was ik in ultieme luizakkerijmodus. Het was mijn verjaardag, dus liep ik het grootste deel van de dag rond in mijn pyjama en hield ik het extreem rustig. 's Avonds zouden mijn ouders en broer komen eten, maar ik had echt nog voldoende tijd. Mijn vriend stond erop dat ik tegen halfzes volledig klaar zou zijn, maar om halfzes stond ik nog volledig make-uploos mijn haar te föhnen. Onbewust heb ik hem daarmee waarschijnlijk veel stress bezorgd :-)

Toen ik dan uiteindelijk toonbaar was, mocht ik naar beneden komen. Het huis was verduisterd, er was wat sfeerverlichting en op de trap volgde ik een pad van kaarsjes en vilten hartjes. Het raam werd opengetrokken en daar stond mijn vriend in kostuum. Tegen die tijd had ik natuurlijk wel door dat er iets aan het gebeuren was.

Ik mocht dan in de tuin gaan staan, omgeven door fakkels en kaarsen, terwijl hij een tekst voorlas. De hele tijd stond ik daar met een grijns op mijn gezicht, terwijl hij duidelijk zenuwachtig was, ocharme. Ik kreeg een witte roos voor ons twaalfde jaar, een bos met elf witte rozen voor de vorige elf jaar en toen ging hij op een knie zitten, vroeg hij of ik met hem wilde trouwen en haalde de prachtige ring boven.

Ik zei uiteraard ja :-)

Meer Wedding Series? Hier vind je alle verschenen artikels op een rij!

BeautyLoves

Twitter - Bloglovin' - YouTube - Instagram - Facebook