Behandeling: haarvaatjes wegspuiten

Volgens mij heb ik het eerder dit jaar al eens vermeld in een vlog: in het najaar zou ik mijn haarvaatjes laten wegspuiten! Wat dat is, waarom ik ertoe kwam om zoiets te doen en mijn ervaring met de behandeling, dat lees je vandaag in deze blogpost.

Haar-wat?

Haarvaatjes oftewel berkentakjes oftewel fijne, gesprongen, paarsige of blauwige adertjes op het beenoppervlak. Niet te verwarren met spataders, dat is van een heel ander kaliber.

De oorzaken zijn velerlei: mensen met een staand beroep of mensen die snel het gevoel krijgen van zware benen, hebben er eerder last van. Ook is het niet ideaal om al zittend je benen over elkaar te kruisen (zoals we met z'n drietjes zitten op bovenstaande foto, oeps), een zonde die ik zeer vaak bega wanneer ik aan mijn bureau zit. En helaas komt het meer voor bij vrouwen dan mannen (vrouwen hebben een zachtere huid, meer vet onder de huid en meer hormoonschommelingen, hoera!), dus je geslacht speelt ook een rol.

Mijn huid is vrij dun en 'transparant' - je ziet dus mijn aders sowieso al zitten - en het is bij mij vooral genetisch bepaald. Ik kan mij herinneren dat mijn oma ze ook op haar benen had zitten en zij had ook zo'n dunne huid als ik. Ik kreeg bijvoorbeeld ook last van striae in de pubertijd, toen ik in de hoogte groeide. Ik had altijd al enkele haarvaatjes, maar met de jaren zijn ze in aantallen toegenomen - ouderdom, nog zo'n oorzaak - en begon ik er mij aan te storen.

Voor mij was bovenstaande foto de spreekwoordelijke druppel. We spreken september 2015, ik werd gekiekt op een Dior-event in Brussel. Net getrouwd, helemaal happy en op zich een leuke foto van een ontspannen event. Maar ik zag onmiddellijk de adertjes op mijn bovenbenen en deze keer niet enkel van dichtbij maar vanop een afstand en op foto. Ik ben (en voel mezelf) nog jong, ik draag graag kleedjes boven de knie en zeker in de lente en zomer doe ik dat nog steeds met blote benen. Dat de haarvaatjes ook vanop een afstand zo zichtbaar waren, stoorde mij enorm en ik besliste er iets aan te doen. Afgelopen zomer zette ik de stap en ging ik op consultatie ging bij een dermatoloog.

Wat kan je eraan doen?

Voor alle duidelijkheid: je moet helemaal niets. Uiteindelijk zijn haarvaatjes veelal niet schadelijk of pijnlijk, het zal er gewoon van afhangen hoe ernstig je ze er zelf vindt uitzien en of ze je storen, ja dan nee. Ik besef dat sommigen onder jullie naar de foto zullen kijken en absoluut niets zullen zien en anderen de haarvaatjes wel zullen zien maar ze niet storend vinden; uiteindelijk blijft dit een persoonlijke ervaring.

Ik las online dat er crèmes bestaan die de haarvaatjes kunnen doen vervagen. Persoonlijk denk ik dat dergelijke crèmes niet effectief genoeg zijn om de haarvaatjes definitief te verwijderen en dus weggegooid geld zijn.

Voor mij was een bezoekje aan de dermatoloog eigenlijk een logische keuze. Ik ging eerst op consultatie om te horen wat ik aan de haarvaatjes kon laten doen en hoe het in zijn werk ging. De dermatoloog gaf mij twee mogelijke opties: ofwel liet ik de adertjes wegspuiten ofwel liet ik ze weglaseren. Beide methodes waren volgens haar even effectief, maar het verschil zat hem in het gevoel en de prijs.

Bij de eerste methode spuiten ze een welbepaalde vloeistof in die de adertjes laat afsterven. Het wegspuiten zelf gebeurt zonder verdoving en dus voel je wel telkens het prikje van de naald die in je huid wordt geduwd. Of je dit als pijnlijk dan wel doenbaar ervaart, zal van je eigen pijngrens afhangen. Na de behandeling moet je gedurende korte tijd compressiekousen dragen.

Weglaseren daartegen is pijnloos maar veel duurder en ook daarna moet je compressiekousen dragen om de behandeling tot een goed einde te brengen.

Persoonlijk wilde ik het er wel op wagen en koos ik voor het wegspuiten. Ik kreeg een nieuwe afspraak in november - twee redenen hiervoor: enerzijds vermijd je na de behandeling best langdurige blootstelling aan de zon, anderzijds is het ook helemaal niet aangenaam om compressiekousen te dragen als het 30°C is. Tot slot werd er mij afgeraden om de behandeling te laten uitvoeren als ik op korte termijn zwanger zou willen worden, want dan doe je de resultaten eigenlijk heel snel teniet.

Vooraf: compressiekousen bestellen

Compressiekousen, erg sexy zijn ze niet. Na de eerste consultatie kreeg ik een voorschrift mee waarmee ik langsging bij een bandagist. Je weet wel, zo'n winkel waar je onder meer steunzolen en -kousen kan kopen.

In mijn naïviteit dacht ik daar op twee minuten buiten te zijn: ik zou naar binnen gaan met mijn voorschrift, mijn pantymaat vragen en klaar is kees! Eh, ja... niet dus. Compressiekousen zijn geen gewone kousen. Het is niet gemakkelijk om ze aan te krijgen (lees zeker de handleiding op voorhand, want die krengen vereisen een speciale techniek) en dus moet je echt wel de juiste maat laten bestellen. Je been wordt hiervoor op verschillende plaatsen gemeten en je hebt dan nog de keuze tussen een panty met of zonder gesloten teen, in een stuk tot aan de taille of in twee losse stukken die met een soort van kousenband aan je bovenbeen blijven plakken en een selectie aan kleurtjes.

Goedkoop zijn ze al helemaal niet, ik betaalde voor mijn model € 88,00 dat ik enkele weken later mocht gaan afhalen. Bestel je kousen dus zeker op tijd en niet pas twee dagen vóór de eigenlijke behandeling!

De (na)behandeling

Vorige week dinsdag, na het werk, had ik mijn tweede afspraak. Een beetje zenuwachtig stapte ik binnen bij de dermatoloog - een half uurtje later stapte ik gezwind terug buiten.

De behandeling van haarvaatjes vergt geen speciale voorbereiding, uitgezonderd het bestellen van je compressiekousen. Ter plaatse mocht ik op de behandelingstafel gaan liggen en werden de haarvaatjes één voor één ingespoten. Persoonlijk vind ik niet dat ik van echte 'pijn' kan spreken, wel zijn sommige zones gevoeliger en voel je daar de prikjes ietsje feller, bijvoorbeeld in de knieholtes. Gelukkig zijn dit wel telkens slechts korte prikjes en ben je er snel van af. Erna zie je exact waar je de inspuitingen kreeg - bij mij ontwikkelden zich daar blauwe plekken, maar daar had ik wel op geanticipeerd, met mijn dunne huid ben ik dat al gewend.

Onmiddellijk na de behandeling moet je de compressiekousen al aandoen, neem ze dus zeker mee! Daarna draag je ze vijf dagen lang, dag en nacht. An sich mag je ze 's nachts wel uitdoen, maar als je dan naar toilet moet, moeten de kousen eerst terug aan. Tsja... als je weet hoe moeilijk het is om ze aan te krijgen, is het sop de kolen niet waard. Dag én nacht dan maar!

Een pretje is dat niet. Oké, vijf dagen is op zich niets en het is gewoon nodig om de behandeling tot een goed einde te brengen, maar na vijf dagen was ik die kousen ook wel meer dan kotsbeu, vooral omdat ik ze ook 's nachts aanhield. Ze aantrekken is geen sinecure en ze spannen enorm, net alsof de panty vijf maten te klein is. Overdag kon ik dat gevoel beter relativeren, maar 's avonds en 's nachts belemmerde de panty mijn bewegingsvrijheid en werd ik bijvoorbeeld ook regelmatig wakker.

Ik merkte wel dat de behandeling goed aansloeg en ook die blauwe plekken trokken na een drietal dagen weg. De haarvaatjes die werden ingespoten, zijn intussen ook verdwenen, heel gek! Ze heeft er wel enkele gemist, dus daar ga ik nog een keertje voor terug.

Ik weet dat er op lange termijn nieuwe haarvaatjes zullen ontstaan op andere plekjes op mijn benen, zeker gezien mijn genetische aanleg, maar dat zien we dan wel weer. Misschien kies ik over een aantal jaar opnieuw voor dezelfde behandeling, misschien kan het mij tegen dan wel niets meer schelen en leer ik ermee leven. Voor nu ben ik er enorm blij mee dat ik het wél heb laten doen!

Over een zestal weken heb ik een nieuwe afspraak bij de dermatoloog, zodat ze me kan opvolgen. Als er her en der nog enkele haarvaatjes zichtbaar zouden zijn (en dat is wel zo), krijg ik een tweede inspuiting en moet ik nogmaals de compressiekousen dragen.

Kostprijs

Alles tesamen is de behandeling op zich relatief betaalbaar. Voor de eerste consultatie betaalde ik € 43,00 en voor de consultatie met behandeling € 65,00. Telkens werd achteraf € 23,17 vergoed door mijn ziekteverzekering, dus je betaalt wel een deel uit eigen zak. De kousen zelf vond ik niet goedkoop, maar die kan je natuurlijk wel hergebruiken, mits je beenafmetingen ongeveer gelijk blijven.

Voor mij is het absoluut een positieve ervaring geweest omdat ik op een relatief eenvoudige manier van die haarvaatjes verlost ben. Zou ik het opnieuw doen? Ja, op dit moment zeker wel! Als er nog vragen zijn die ik niet behandeld heb ik mijn blogpost, stel gerust een vraag in de comments. Of hebben jullie zelf ervaring met het behandelen van haarvaatjes? Hoe is het je vergaan en zou je het zelf ook opnieuw doen?

Disclaimer: dit artikel bevat geen gesponsorde content. Samples worden geheel vrijblijvend ter beschikking gesteld, zonder voorwaarde van of garantie op publicatie. De volledige disclaimer lees je hier.