Waarom ik met Infraligne ben gestopt...

... en wat ik nu in de plaats doe. Ik stel jullie misschien teleur: dit wordt geen bash artikel over Infraligne, maar is mijn persoonlijke visie over waarom ik er mijn ei niet meer kwijt kon. Ruim twee jaar geleden startte ik aan mijn Infraligne-avontuur, toen vijf maanden voor mijn huwelijk. Ik wilde er op mijn best uitzien, uiteraard voor mijn toekomstige echtgenoot, maar vooral voor mezelf. Ik had al langer het gevoel dat ik 'iets' moest doen, maar onze verloving was dat extra duwtje in de rug.

Omdat ik geen fitness girl ben, leek Infraligne mij een ideale oplossing. Mijn uitgebreide artikels lees je hier, hier en hier, maar voor wie niet helemaal mee is, even in het kort: Infraligne biedt in se een totaalpakket aan van oefeningen in een infraroodcabine, voedingsadvies en regelmatige opmetingen, zowel voor mannen als vrouwen. Tijdens het kennismakingsgesprek wordt je volledig gemeten en gewogen op een zeer fancy weegschaal die niet enkel je gewicht weergeeft, maar ook je bot-, vet- en spiermassa, je biometrische leeftijd, het aantal calorieën dat jouw lijf dagelijks nodig heeft en wat jouw ideale BMI zou zijn. Kwestie van grondig te zijn, haha. Je krijgt ook een realistisch getal voor je neus geschoven over wat haalbaar is op een termijn van 10 weken.

In eerste instantie koop je een advieskuur van 20 beurten. Hiermee doe je tweemaal per week 30 minuten lang oefeningen in de cabine, aangepast aan jouw wensen en mogelijkheden - ik volgde bijvoorbeeld het BD-programma, met oefeningen voor buik en dijen. Tegelijkertijd let je thuis op je eten en noteer je alles in een schriftje, dit wordt dan gecontroleerd door de begeleiding, die je bijstuurt waar nodig. Ik heb in die 10 weken leren ontbijten en een stramien proberen opbouwen van regelmatig en consistent eten. Het resultaat was dan ook navenant - happy me!

Wanneer je je streefgewicht hebt bereikt, schakel je over van de advieskuur naar de onderhoudsbeurten. Onderhoudsbeurten zijn goedkoper dan adviesbeurten: je gaat slechts een keer per week langs bij Infraligne en wordt ook minder intensief opgevolgd en opgemeten. Het wekelijkse weegmoment was voor mij wel altijd een controlepunt: ben ik nog goed bezig of moet ik het wat bijsturen? Het moet gezegd: op al die tijd ben ik vrij constant gebleven - niet meer exact zo scherp als op het ogenblik van mijn huwelijk, maar ik draag nog altijd dezelfde kledingmaat - op dat vlak was Infraligne eigenlijk een minimale inspanning (30 minuten per week) met een maximaal resultaat.

Intussen zijn mijn gestel en metabolisme twee jaartjes ouder (lees: trager) en merkte ik dat ik bij Infraligne tegen een muur stootte. Enerzijds was mijn wekelijkse onderhoudsbeurt enkel nog voldoende om het plateau vast te houden, maar een verbetering zat er niet meer in. En eigenlijk wilde ik wel graag terug naar huwelijkslijf, want op dat ogenblik zat ik het beste in mijn vel. Alleen wil ik er mijn eten niet voor laten - wie mijn persoonlijke blogs, vlogs en Instagram volgt, weet het wel: I LOVE FOOD. Anderzijds voelde ik ook dat slechts één eerder kort bewegingsmoment per week niet meer volstond, mijn lijf had behoefte aan meer. Niet dat ik als een maniak tekeer ga, maar ik ben iemand die graag een beetje afziet bij het sporten omdat het mij voldoening geeft en op z'n minst doet lijken alsof ik iets goeds aan het doen ben - no pain, no gain!

Het is niet dat Infraligne niet open staat voor meer. Toen ik mijn frustratie uitsprak tegen mijn begeleidster, stelde ze spontaan voor om de komende tijd terug tweemaal per week langs de studio te passeren, tot ik terug mijn doelen had bereikt, om daarna terug over te schakelen naar een keer per week. Hoewel ik dit zeker kon appreciëren, wist ik al snel dat het maar een tijdelijke oplossing zou zijn voor ik weer in dezelfde vicieuze cirkel zou terechtkomen.

Dus werd de afweging: Infraligne combineren met een tweede sport of stoppen met Infraligne en mij volledig richten op wat anders?

Het financiële aspect was een zeer belangrijke factor bij mijn overweging. Zoals gezegd werkt Infraligne met een beurtenkaart: ik betaalde 110,00 euro voor 10 onderhoudsbeurten, wat aan één oefenbeurt per week neerkomt op een gemiddelde van 48,00 euro per maand (voor de muggenzifters: 47,67 euro) en het dubbele (!) daarvan voor de periode van twee wekelijkse oefenbeurten. Dat kan je bezwaarlijk goedkoop noemen voor een activiteit van 30 minuten per week. Voor hetzelfde geld heb je een deftig fitnessabonnement waarmee je naar hartelust dagelijks van de accommodatie kan gebruikmaken. Maar tot dusver betaalde ik het met plezier - herinner je de minimale inspanning met het maximaal resultaat, waarvan hoger sprake.

De combinatie van mijn plateautje, het gevoel dat dat ene bewegingsmoment niet meer volstond en de financiële kant van de zaak heeft mij de knoop doen doorhakken: ik ben gestopt met Infraligne en heb mij volledig gericht op iets anders. Spijt van Infraligne heb ik hoegenaamd niet, het heeft immers wél geholpen! De goede dingen neem ik verder mee - zo ontbijt ik nog steeds vrijwel onmiddellijk nadat ik opsta (die motor moet branden!), noteer ik netjes wat ik dagelijks eet (zij het niet in een schriftje, maar in een app) en weeg ik mezelf geregeld. Ik sta nu natuurlijk zélf in voor de 'controle', daar waar dit bij zoiets als Infraligne, Weight Watchers of een personal trainer bij een derde ligt.

Maar ik zie het wel zitten! Ik ben intussen twee maanden verder en heb nog nooit zo vaak (bewust) bewogen als in de afgelopen periode. Mijn doel is om dagelijks te bewegen, maar met mijn fulltime werkschema, huishouden, blog en sociale activiteiten lukt me dat net niet. Ik haal wel een mooie score van 4 à 5 dagen beweging per week, wat me zeker niet slecht lijkt - eigen stoef stinkt niet, toch?

Voor wie beweging zoekt, is de keuze legio. Ik zag mezelf niet naar de fitness trekken - ik heb geen idee wat ik daar aan al die toestellen zou moeten gaan doen en als minder fitte medemens voel ik me daar eerlijk gezegd niet zo op m'n plek. Ik had er ook al een succesvolle ronde Start 2 Run opzitten, maar werd dan toch niet definitief gebeten door de loopmicrobe - meer dan de occasionele run tijdens Dwars Door Hasselt zit er niet in. En een keer per week een groepssport beoefenen, voldeed dan weer niet aan de frequentievereiste.

Thuis, dus. Ik heb door de jaren heen al wat materialen verzameld waar ik niet meer in moest investeren: mijn sportkledij bijvoorbeeld. Geen fancy gym gear, maar 'gewoon' sportkledij van H&M Sport dat nu wel goed van pas komt. Een matje en twee lichte gewichtjes had ik ook al, van die keer dat ik jaren geleden Jillian Michaels' 30 Day Shred probeerde. En mijn geliefde pilates-ring omdat ik wel geloof in de kracht van je core. Mijn grootste investering werd de crosstrainer - van modellen en types ken ik weinig, maar ik heb me laten adviseren in een speciaalzaak waar ze een divers gamma verkopen, van goedkoop tot duur en alles ertussenin. Alles tesamen dan toch een beetje fitness, haha.

Ik vind zo'n crosstrainer een hemels machine. All-in-one voor cardio, fatburn en spieren op een fysiek gemakkelijke manier. Dat spel heeft programmaatjes die je kan personaliseren (leeftijd, gewicht, duur, maximum weerstand) en verder hoef je alleen maar te gaan. Dat ik intussen naar beautyfilmpjes op mijn tablet kan kijken, maakt het eens zo aangenaam. Vergis je niet: het is nog steeds een echte workout en ik zweet mij kapot, maar ik geniet er tegelijkertijd wel enorm van. Hashtag voldoening. Nee, een enorme spiermassa en een afgetraind lijf ga ik hier niet mee kweken, maar dat is ook niet mijn bedoeling.

Ik start telkens met de crosstrainer, en varieer tussen de 30 à 60 minuten. Ga ik voor de korte workout, dan volg ik dat op met extra oefeningen op mijn matje - planks, squats, wat pilates en enkele oefeningen om flabberarmen tegen te gaan. Op dat vlak is het internet een onuitputtelijke bron van informatie en trainingsschema's. Ik ben fan van de filmpjes van Blogilates, die je met haar aanstekelijke enthousiasme laat trainen zonder extra toestellen of materialen.

Nu ik zelf insta voor de 'controle', lijken de cijfertjes precies eens zo belangrijk. En dan heb ik het niet enkel over mijn gewicht en calorieën, maar ook over dingen als hartslag - want dat bepaalt blijkbaar of je lijf in fatburn dan wel cardio modus is, ha!

Ik heb nog nooit een sporthorloge (of hoe moet je zoiets benoemen?) gehad, maar ben maar al te blij met mijn Fitbit. Dit model is de Charge 2 en ik heb hem letterlijk twee dagen in huis. Héél erg veel kan ik er nog niet over vertellen, buiten het feit dat ik hem mooi vind - de combi lavendel en rose gold is meer dan geslaagd! - dat hij gemakkelijk om de pols hangt en hij me in een oogopslag (en mits wat tikken op het scherm) een zicht geeft op het dagelijks aantal stappen, mijn hartslag, calorieën en verschillende types bewegingen. Snel een meer gedetailleerde review, beloofd!

Intussen focus ik mij op mijn at home workouts. So far, so good. Door de week sport ik 's avonds, in het weekend bij voorkeur 's morgens. Hoewel er slechts een kilootje af is (ik ben en blijf een Bourgondiër), zie ik wel een lichte verbetering in mijn silhouet. Ik besef dat mijn traject mogelijks wat trager zal zijn dan met een doelgerichte workout in een infraroodcabine, maar ik geniet er wel meer van - ik beweeg gewoon ook meer!

Hoe behouden jullie de balans tussen lekker eten en een gezond lijf? Tips zijn welkom in de comments!

P.S.: Had je mij tien jaar geleden verteld dat ik vrijwillig op een crosstrainer zou stappen, ik had je vierkant uitgelachen. Al was ik misschien beter tien jaar geleden begonnen... ;-)

Disclaimer: dit artikel bevat geen gesponsorde content. Samples worden geheel vrijblijvend ter beschikking gesteld, zonder voorwaarde van of garantie op publicatie. De volledige disclaimer lees je hier.