Let's talk: de evolutie van mijn make-up

In de beginjaren van mijn blog ging ik vol trots naar een van mijn eerste beauty events - hello, Kiehl's! - en zei de aanwezige skincare specialist: "You loooove make-up!", iets waar ik alleen maar vol trots "Yes!!" op kon antwoorden.

Al van in mijn jonge jaren was ik gefascineerd door make-up: ik herinner mij hoe ik in de lagere school een setje kindermake-up kreeg, en dat ik daar zó ongelooflijk blij mee was. Toch duurde het nog even voor ik helemaal los ging in de afdeling 'grown-up makeup': als tiener bleef het beperkt tot mascara en crème oogschaduw van de drogisterij, maar als werkende twintiger had ik wat meer beschikbaar budget en kon ik mijn interesse ten volle ontwikkelen - tot aan de start van mijn beautyblog en mijn immer groeiende collectie.

Op een gegeven moment was het erg 'in' om een giga make-upcollectie te hebben: ik keek talloze video's op YouTube en kon alleen maar met open mond kijken naar de kasten en lades die overvol zaten met al dat moois. Dat het onmogelijk was om al die make-up dan ook effectief te gebruiken voor de vervaldatum, was bijzaak.

Hoewel ik het zelf nooit zover liet komen, groeide mijn collectie in de beginjaren toch exponentieel aan. Op vlak van oogschaduw liet ik mij bijvoorbeeld behoorlijk gaan: ik kocht heel veel singles, losse oogschaduw in de meest uiteenlopende kleuren. Groen, paars, roze, ... neutrale kleuren waren mij eerder vreemd, haha. Na een tijd was het moeilijk om het overzicht te behouden over al die losse potjes, dus gingen we collectief aan het 'depotten', zodat we al die losse kleurtjes in één - of eerder vijf - groot palet konden steken.

Met de tijd liet ik de felle kleuren achter mij en koos ik hoe langer hoe meer voor neutrale kleuren. En hoewel ik nog steeds niet vies ben van een smokey eye, bleef ik initieel vasthouden aan die grote paletten. Dit zelf samengestelde palet was lange tijd een van mijn favorieten!

Mono-oogschaduw koop ik echter niet meer en ook de grotere paletten zijn hoe langer hoe meer een minderheid in mijn collectie. Ik herontdekte de liefde voor de kleinere paletjes - pakweg vier à zes kleuren, die mijn keuzestress gevoelig verminderen. Met een of twee kleinere paletjes kan ik met gemak een volledige ooglook maken, ze zijn zoveel compacter en gemakkelijker mee op reis te nemen en nemen heel wat minder plaats in. Ik slaag er op die manier in om oogschaduw effectief op te gebruiken, en daar ben ik best trots op.

Om dezelfde reden beperk ik mijn make-upcollectie tot één enkele lade: zo heb ik een volledig overzicht en slaag ik erin om producten effectief op te maken. Ik hanteer geen strikt one in, one out systeem, maar van zodra het té vol wordt, is het tijd om opnieuw te declutteren, op te ruimen en plaats te maken. Streng, maar rechtvaardig, haha!

Wat make-up borstels betreft, kende mijn collectie eenzelfde groeicurve: van weinig naar best veel naar gecondenseerd en hanteerbaar. Ik heb nu slechts twee houders: een met kwasten voor het gezicht en een voor oogschaduw. Toch gaat de vergelijking niet helemaal op: de kwalitatieve kwasten die ik tien jaar geleden kocht, gebruik ik vandaag de dag nog steeds. Een degelijke kwast gaat namelijk lang mee, al helemaal als je er een beetje zorg voor draagt. Het is dus een ander type investering, maar ook eentje waarin ik mezelf helemaal kan verliezen, want ik leerde met de jaren zoveel mooie merken kennen met prachtige - en soms best prijzige - kwasten.

Enkele maanden geleden toonde ik jullie nog mijn favoriete kwasten: MAC heeft in mijn ogen nog steeds een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding, maar absolute favorietjes in mijn collectie zijn mijn luxekwasten van Tom Ford. Ook hoog op de wishlist: Japanse kwasten à la Hakuhodo - als ik even mag dromen... :D

Ook op vlak van nagellak zie ik hetzelfde terug: het heeft heel lang geduurd eer ik into nagellak was, maar eens ik de klik maakte... gimme alll the varnish! Donkerblauw, taupe, felroze, oranje, glitters, ... het kon niet op. Wie herinnert zich nog de gekte rond de groene Catrice Sold Out Forever, de dupe van Chanel Jade? Jawel, ook ik gaf eraan toe. Een decennium later heb ik heel wat van die zotte kleurtjes van de hand gedaan: ik weet inmiddels heel goed waar ik mij comfortabel bij voel, en dat is een lichte, pastelroze nagellak die multi-inzetbaar is. Ik heb nog enkele andere kleurtjes in mijn collectie, maar bij een volgende opruimronde zal ik gegarandeerd nog eens snoeien.

Ik kijk graag terug naar de evolutie van mijn make-upcollectie: een beetje nostalgisch misschien, maar ik heb er alleen maar goede herinneringen aan. En hoewel ik tegenwoordig niet snel meer een groene oogschaduw zou kopen, tovert de gedachte eraan nog altijd een glimlach op mijn gezicht. Voor mij was make-up een geweldige manier om mezelf te ontwikkelen en te spelen met kleuren en texturen - als het dan eens tegenviel, was het gewoon een kwestie van reinigen. Dat de schandalig grote collecties naar de achtergrond zijn verdwenen, is in mijn ogen wel een goede zaak. Ik ben heel blij met wat ik nu heb, en dat is nog steeds een zeer uitgebreide collectie waar ik mijn goesting mee kan doen!

Herkennen jullie dit? Onderging jullie beautyverslaving eenzelfde evolutie of gingen jullie altijd al voor een kleine, maar fijne collectie? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties!

Disclaimer: dit artikel is een trotse samenwerking met de Bijenkorf. De blogpost is van mijn hand, bevat persoonlijke, zelf gekochte producten en werd inhoudelijk niet beïnvloed. De volledige disclaimer lees je hier.