InstaLoves: februari 2024

Wat een fijn begin van maart! Ik typ deze InstaLoves terwijl het zonnetje schijnt, wat heb ik dat gemist! Ik trek mijn blogfoto's graag in natuurlijk daglicht en met het grijze weer van de laatste maanden is dat echt een grote ramp, want alles komt blauw en koud over. Gelukkig zijn er nog zaken met een roze interieur om mijn Instafeed op te leuken, haha. 

Bij Mooy in Antwerpen hebben ze niet alleen een roze interieur, maar ook een lekkere praliné latte - er ligt dan een megablok praliné op de bodem, dus je moet goed roeren, maar het resultaat is het waard!

Naar mijn gevoel (en ik denk dat ik zeker niet de enige ben), is het al grijs sinds oktober en dat begint toch wel te wegen. De zonnige dagen waren helaas schaars, en de weinige keren dat de zon scheen, leefde ik meteen helemaal op. Ik denk dat ik intussen een flinke portie vitamine D kan gebruiken, haha. Ik volg een aantal Zuid-Europese accounts op Instagram en ach... wat een heerlijk weer daar in de winter! Ik ben het idee van overwinteren in het zuiden precies wel genegen haha. 

Tigra is precies van hetzelfde idee :-D

De meeste dagen was het eerder zo, haha. Grijs en koud weer vraagt nu eenmaal om kaarsen, dat brengt gezelligheid en - letterlijk - licht in huis. Ik heb een mooie collectie geurkaarsen die ik heb opgebouwd - ik wacht graag tot de solden om fancy geurkaarsen in te slaan - dus in de winter haal ik ze allemaal uit de kast. Eens de kaars is opgebrand, maak ik het glas schoon en gebruik ik hem verder als kaars- of theelichthouder. In de Ikea verkopen ze kleine kaarsjes in glas en die passen perfect in mijn Diptyque geurkaarsen - heel handig omdat je dan zonder smossen en zonder kuisen de kaars kan opbranden en vervangen. 

Als het koud en guur is, heb ik ook altijd zin in hartig en warm eten. Deze Maleïsisch geïnspireerde noedelsoep bij Boulebaar in Hasselt is heerlijk warm en pittig, dus daar gaat je neus meteen van open, haha. Timo ging voor enkele bites, kleinere gerechtjes die je ook kan sharen. 

We gingen ook nog eens langs bij Ricci, waar er alléén maar pasta op de kaart staat. Het is een kleine kaart, maar alles wat ik er at, was tot nu toe lekker. Deze pasta cacio e peppe deed mij terugdenken aan onze reis naar Rome - heerlijk!

Oké, deze is van langer geleden, maar moest ik toch ook even delen op de blog! Ik zette deze zak Lay's pickles op InstaStories, omdat ik het gevoel had dat de smaak anders was (veel flauwer!) dan vroeger. Tál-lo-ze reacties (chips is duidelijk belangrijk voor jullie - we denken hetzelfde, haha) die mijn vermoeden bevestigden! En evenveel reacties dat ik zeker de Croky pickles eens moest proberen, die beter zou moeten zijn. Intussen getest én goedgekeurd! Dus als je pickles chips wilt, is het bij Croky te doen.

Voor het interieur moet je er niet zijn, maar het eten bij El Assyl in Hasselt is héér-lijk! We gingen voor twee van de Libanese bestsellers op de kaart: de kebab (pittig gehakt op een spies) en de schotel El Assyl die eigenlijk het beste van alle koude en warme voor- en bijgerechtjes combineert. Superlekker en betaalbaar, een dikke aanrader waar ik zeker nog terugga. Als je daar een Fanta bestelt, is dat trouwens de meer intense, oranje Fanta, zoals je ook in Zuid-Europa krijgt :-)

Ook in Leuven kennen we enkele topadresjes, maar ik denk dat Barraca toch een van de favorietjes is. Deze keer zaten we nog in de 'winterhut', hun overdekt terras dat voor de gelegenheid werd aangekleed als een Zwitserse Alpenhut - mét warmte-elementen, dus ik leed geen koude, haha. Opnieuw een sharing concept, wat wij met ons tweetjes graag doen. De bruschetta op de suggestiekaart was om van te watertanden zo lekker. 

Bij Noir Coffee zitten we graag op het terras, maar het was net wat te koud. Gelukkig was er binnen nog een tafeltje vrij, want hier hebben ze echt zonder overdrijven de béste (maar echt de beste) cappuccino die ik ooit dronk. De romige, volle merk zal daar vast iets mee te maken hebben en ze gunden mij ook een shot vanillesiroop, hèhè. 

Kijk, dan koop je fancy huissloffen, gaat de kat ermee lopen. Sharing is caring, toch?

We gingen nog eens een dagje naar Antwerpen voor een culinair uitje. Ik was goed voorbereid om veel stappen te zetten, dus ik trok mijn comfortabele stappers aan. Bestemming van de dag was Lima Nikkei Izakaya, een resto met een Japans-Peruviaanse kaart. De zaak is klein en gezellig aangekleed, dus als je zeker wilt zijn van een plekje zou ik er wel reserveren (zeker met een groep).

Lima Nikkei stond al even op mijn te proberen-lijstje en stelde niet teleur. Alles was lekker, vers en de smaakcombinaties waren top. We kozen het lunchmenu voor twee personen en dan mag je voor elke gang kiezen tussen twee gerechten. Absoluut de moeite!

Lunchen in een schoenenzaak, dat is de kat bij de melk zetten, hè. Het waren solden bij La Bottega en omdat het buiten erg koud was, liep ik niet de Bistro binnen, maar nam ik de kortere route - door de schoenenwinkel dus. Ewel ja, laten we stellen dat de enkellaarsjesliefde te groot was, haha. 

Ter mijner verdediging: enkellaarsjes zijn het grootste gedeelte van het jaar nu eenmaal mijn eerste keuze, zeker als er dan nog wat bling op zit, hèhè. 

Oh help. Dat was wat ik dacht toen ik op het werk zat en het maar blééf sneeuwen. Het heeft ruim twee uur geduurd om thuis te geraken en op een gegeven moment dacht ik dat ik in mijn auto zou moeten overnachten, haha. Oké, dat was wellicht wat overdreven, maar op het moment zelf was ik wel even bang. Ik heb dan mijn traject mentaal in stukjes opgedeeld en mijn enkel gefocust op het stuk waar ik dan zat - en dat heeft mij kalm gehouden. Ik had ook medelijden met de vrachtwagens die de brug voor de snelweg niet op konden geraken, die hadden dan ook categoriek hun handrem opgetrokken waardoor alles nog wat langzamer vooruit ging. 

Maar kijk, alles gaat voorbij, ook de sneeuw. Twee dagen later scheen de zon en smolten de laatste restjes gelukkig weg. Koud, maar zonnig, zo mag voor mij de winter zijn!

Winter heeft zo ook zijn voordelen - mijn favoriete Pumpkin Spice cappuccino bij Coffee Café kreeg er een zusje bij! Maple Spice is ietsje zachter en zoeter, maar zeker zo lekker.

Dat was helaas niet het geval voor deze Hot Pinky uit de Valentijsspecials: in plaats van een 'echte' chocolademelk leek het eerder op een opgewarmde Fristy en dat was niet meteen wat ik in gedachten had, ik rekende precies eerder op chocolademelk gemaakt van ruby chocolade. Misschien een gebrekkig oordeel van mijnentwege, maar bon... you live, you learn. Deze bestel ik dus niet meer :-)

Mijn thuiswerkcollega pikt af en toe schaamteloos mijn bureaustoel in :-D Gelukkig verzet ze zich dan ook wel eens, haha.

Ik gebruik nog altijd trouw mijn LED-masker, eenmaal per dag! De review volgt binnenkort, maar voor zoiets moet ik echt wel voldoende tijd uittrekken. Je ziet immers pas wat het doet als je het consequent gebruikt. Het heeft in elk geval al enkele hilarische foto's opgeleverd, hahaha.

Ik zit intussen ook op Threads - als aanvulling op mijn Instagram - maar eerlijk, ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Het is duidelijk het evenbeeld van Twitter (ik houd koppig vast aan de oude naam, jawel), maar het alwéér een extra sociale mediakanaal om te onderhouden. De tijd zal wel uitwijzen of het nog wat wordt, want nu vergeet ik vaak om de app te openen :-D

Disclaimer: dit artikel bevat geen gesponsorde content. De volledige disclaimer lees je hier.